De groep antibiotica bevatten peptide ketens die 10 aminozuren lang zijn en zijgroepen bevatten die lipofiel of lipofoob zijn hierdoor kunnen ze een complex vormen aan de fosfolipide celmembraan, waardoor ze het celmembraan kapot maken. Het bekendste antibiotica die deze werking vertoond is Polymyxines. Dit antibiotica bevat een detergent(de verschillende restgroepen) dat als eerste de celmembraan beschadigt doordat het antibiotica de magnesium en calcium bruggen kapot maakt waardoor de enzymen die ervoor zorgen dat de celwand stabiel blijven weg gaan. Hierna zal het lipofiele gedeelte van het antibiotica in het lipofobe gedeelte van het membraan komen waardoor er kleine gaatjes ontstaan. Waarna er uiteindelijk cel lysis zal ontstaan.

Deze groep antibiotica wordt echter alleen in zeer ernstige infecties gebruikt, omdat het in hogere concentraties toxisch voor het lichaam is en het cellen van de mens kan kapot maken.^[14]